Hoe ik TechGirl.nl bedacht

Op 2 september 1988 ben ik in Zwolle geboren en groeide op in een dorpje vlakbij: Heino (niet te verwarren met die Duitse volkszanger). Als klein meisje speelde ik nauwelijks met poppen, maar vermaakte ik me juist in de hooiberg, bouwde ik hutten, reed ik op een pony en het liefst hielp ik mijn vader op de boerderij. Koeien voeren, melken en ze uit het weiland ophalen: ik vond het prachtig en wilde overal zoveel mogelijk over weten. Mijn vader werd soms gek van de vragen die ik stelde. De fascinatie voor natuur, wetenschap, maar ook journalistiek bleek er toen al in te zitten.

Na een moeilijke periode op de havo besloot ik geen boerin te worden, maar studeerde ik Journalistiek in Zwolle. Een prachtige tijd waarin ik gelukkig steeds meer mijzelf werd. In het laatste jaar mocht ik stage lopen bij een hifi website met nieuwssectie. Daar begon mijn liefde voor technologie en gadgets. Want om eerlijk te zijn: toen ik solliciteerde was ik nog een behoorlijk tech-noob… Totaal geen trendsetter dus. Blijkbaar pikte ik de informatie toch goed genoeg op, want na mijn stage kreeg ik een fulltime baan aangeboden!

En toch was daar opeens na twee jaar tijd, mijn ontslag. De website kon het niet redden in de recessie van dat moment. Ik was enorm overstuur, solliciteerde me rot en piekerde me suf. Heel onrealistisch natuurlijk als ik er achteraf op terugkijk, maar goed. De Anke van toen had nog niet zoveel levenservaring en door mijn werkethos wilde ik niet stilzitten. Daarom begon ik zelf maar ‘iets’ om mijn schrijfvaardigheid op orde te houden. Dat ‘iets’ was TechGirl! Let wel: ik had inmiddels wel ervaring met het schrijven voor een website, maar daar hield het echt wel mee op. Dus hoe ik het in mijn hoofd haalde dat ik zelf een website in elkaar kon knutselen? Dat zal waarschijnlijk aan mijn hoeveelheid vrije tijd gelegen hebben, de drive om succes te willen hebben, de angst om nooit meer als journalist aan de bak te kunnen. Op een (eigen) WordPress website schrijven, is een mooie methode om te laten zien wat je in huis hebt.

Ik bakte er niks van! Eerst twijfelde ik enorm over de naam ‘TechGirl’. Ja, ik wilde die naam stiekem wel hebben, want in twee jaar tijd was ik uitgegroeid tot echte TechGirl. Vaak was ik de enige vrouw op tech persbijeenkomsten, dus ik zag in zo’n naam wel toegevoegde waarde. Maar anderzijds was er juist ook de angst om anders te zijn dan al die andere (mannen)websites. Ik kon niets beters bedenken, dus uiteindelijk bleef ik bij de naam TechGirl.nl. Ik fluisterde mijn naam als ik mij moest voorstellen op nieuwe persconferenties. Iets waar ik nu heel hard om moet lachen trouwens, want inmiddels is TechGirl echt een term op zich geworden. Na tig keer de website in de prullenbak te hebben gegooid, lukte het me wonderwel een WordPress installatie werkend te krijgen onder de URL TechGirl.nl. Ik blogde af en toe, maar veel bezoekers kwamen er nog niet echt…

Dacht ik geld te kunnen verdienen met mijn eigen (new born) blog? Stiekem wel. Had ik erover nagedacht om er rond van te komen? Niet genoeg. Dus het solliciteren ging onverminderd door. Ik heb het later nog eens nageteld, maar ik heb in een periode van drie maanden tijd meer dan 100 sollicitatiebrieven verstuurd. Wanhopig, zo mag je het best noemen. Maar goed, wat wil je? In recessie zijn er te weinig banen en hebben werkgevers het voor het uitzoeken. Liever iemand dicht in de buurt van Hilversum dan 100 kilometer verderop. Of misschien was ik gewoon niet goed genoeg. Het maakt ook niet uit.

Na 3 maanden werd ik ein-de-lijk uitgenodigd op sollicitatiegesprek! Als webredacteur bij Achmea. Een verzekeringsmaatschappij… Nou goed, het maakte mij niet zoveel uit waar het voor was, zolang ik maar mocht schrijven voor mijn werk. Ik nam een greep mee uit mijn schrijfrepertoire en toonde het tijdens het sollicitatiegesprek met Benno en Marijke. Alleen… ja leuk. Bij deze baan kwam geen schrijfvaardigheid te pas! Het was meer een contentmanagement taak waarbij je teksten van anderen aangeleverd krijgt en dat binnen de code op de juiste plek zet. Oei… Toch besloten Benno en Marijke mij de baan aan te bieden. Ik zei ‘ja’ onder de gedachte dat ik vanuit deze job wel verder zou kunnen zoeken en ik dan in ieder geval loon zou ontvangen. Het was een baan van 36 uur per week verspreid over 4 a 5 dagen per week. Met 4 dagen per week had ik nog een vrije dag om TechGirl in bij te houden. Eigenlijk was het zo gek nog niet. En dan was er ook nog de mogelijkheid om een dag thuis te werken per week. Jeetje. Maar drie dagen op kantoor en daar wel goed betaald voor krijgen. Veel luxer dan ik ooit gewend was!

Alles went. Collega’s ook. (Centraal Beheer) Achmea is gevestigd in een prachtig complex, middenin de bossen, heel sereen. De ruimte die je mag nemen om tot jezelf te blijven, die had ik nodig en kon ik invullen zoals ik wilde. Mijn eigen uren indelen, mogen thuiswerken als ik dat wilde, ook als ik minder in mijn vel zat. De acceptatie dat ik ook aan mijn eigen blog begonnen was. Zo slecht was het eigenlijk allemaal niet. Of moet ik zeggen: zo slecht IS het eigenlijk niet? Want ook al dacht ik zes jaar geleden dat ik zo weg zou zijn bij Achmea, zo is het niet gelopen. Ik zit er nog steeds en zelfs met ontzettend veel plezier. Voorlopig denk ik niet aan vertrekken.

Ik besef mij ontzettend goed dat ik mega veel mazzel heb gehad met Benno (mijn manager). Ik werk nog steeds voor hem en dat is natuurlijk met reden. Hij heeft ervoor gezorgd dat zijn team steeds meer zelfsturend werd, hij zorgt voor de uitdaging in het werk, de sfeer op de werkvloer, het luisterende oor als het even niet meezit. Mijn job veranderde van content invoeren, naar het begeleiden van grote online projecten, bewaking van website performance en accessibility en ervoor zorgen dat de klant alle informatie zo snel mogelijk kan vinden op onze site. Als het baasje dat ik ben, heb ik best wel eens met Benno in de clinch gelegen, maar uiteindelijk kwamen we er altijd samen uit en ben ik trots dat ik al zo lang met (of voor) hem mag werken. Hij was het uiteindelijk ook die mij steunde toen ik om een 18-urige werkweek vroeg. Met het oog op mijn tijd kan ik het anders gewoon niet meer combineren met TechGirl.nl.

Inmiddels zijn de verhoudingen omgedraaid en is TechGirl mijn hoofdzakelijke inkomstenbron geworden. Dat is nu al zo’n 1,5 jaar zo, maar in het begin was het wel even spannend of ik genoeg met mijn blog zou verdienen. Ik ben namelijk minder gaan werken bij Achmea om meer tijd te kunnen investeren in TechGirl, hopelijk resulterend in meer inkomsten. Daar was alleen geen enkele garantie voor! Inmiddels gaat het goed, maar het blijft hard werken als zzp’er. TechGirl schrijft en plaatst teksten namens grote bedrijven als IBM en Amazon. Zij rekenen je af op het aantal bezoekers op je website. Hoe minder bezoek er komt op deze TechGirl artikelen, des te minder ik verdien.

Logischerwijs krijg ik regelmatig de vraag: “Werk je nog steeds bij Achmea?” en “Wanneer ga je je baan daar opzeggen?”. Ik zal je zeggen: voorlopig ga ik nergens heen. Ik heb het ontzettend naar mijn zin, nog steeds om de redenen die ik eerder al benoemde. De vrijheid die ik krijg om mijn eigen tijd in te delen, de uitdagende projecten, maar vooral ook de collega’s. Hoe hard ik ze soms ook vervloek: I need them. Alleen op mijn thuiskantoor werken is leuk voor een paar dagen, maar niet de hele week. En een zzp-werkplek is fijn, maar daar mis je het gevoel dat je met iemand samenwerkt.

Samen werken naar een eindresultaat. Ik ben erachter gekomen dat ik dat eigenlijk heel belangrijk vind. Leren van elkaar, lol hebben met elkaar. En zoals Benno altijd zegt: “Alleen ga je snel, maar samen kom je verder”. Ben ik ook nog eens een beter mens geworden door die beste man.

Dit was een lekker lang verhaal he? Nou, ik voeg er lekker nog iets aan toe. Want, allemaal leuk en aardig dat ik Journalistiek studeerde en nu aan websites bouw, maar is dat echt zo uniek? Dat valt wel mee: er zijn echt meer mensen die op zo’n manier voor een bedrijf komen te werken. Maar hoe doe je dat zelf dan? Hoe kom jij met een opleiding Technische Natuurkunde bijvoorbeeld op de internetafdeling van Achmea terecht?